İki Yaş Sendromu Diye Bir Şey Yok

Çocuk: Su İstiyorum. 

Anne: Tamam kızım getiriyorum.

Çocuk: Haaayyıırrrr babam getirsinnnnn. (Ağlar,bağırır,kendini yere atar.) 

Bu senaryolarla sık sık karşılaşıyor musunuz? 

Çocuğunuz bir buçuk yaş itibariyle yavaş yavaş değişti mi?  “Çocuğumu tanıyamaz oldum, her şeyi ağlayarak istemeye başladı, çok tutturuyor” mu diyorsunuz? 

Gözünüz aydın çocuğunuz bu dönemde ‘Artık Ben De Varım’ demeye başlıyor.

‘Mini Ergenlik’ diye tabir ettiğimiz bu dönemin en dikkat çeken özellikleri inatçılık ve muhalif olma hali. Ancak çocuğunuz bütün bunları sizi sevmediğinden, size karşı gelmek istediğinden ya da sizi sinirlendirmek için yapmıyor. Bütün bunlar içindeki kendini tanıma, benlik ve özerklik gelişimi, kendini toplumsal yaşamın içinde var etme çabası.

Yürümenin de öğrenilmesi ile beraber çocuklar çevrelerini keşfetmekte çok daha aktifler ve her şeyi kendileri yapmak istiyorlar. Her çocuk bireysel farklılıklardan kaynaklı bunu değişik biçimlerde yaşayabilir. 

Peki Ne Yapmalıyız?

Çocuğunuzun her şeye hayır dediği, önerdiğiniz her şeye muhalif olduğu ve onu bir türlü ikna edemediğiniz zamanlarda “Bu gelişimsel olarak normal bir durum, bu bir dönem ve geçecek.” diyerek kendinize telkinlerde bulunun. Ve bunun bir ‘sendrom’ değil sağlıklı bir gelişim dönemi olduğunu kabullenin. 

Fiziksel koşulları ve çocuğun sıklıkla temas halinde olduğu yetişkinlerin duruma yaklaşımını, çocuğun ihtiyaçlarını anlayarak düzenleyin ve keşfetmesine izin verin. Eviniz ve sıklıkla bir arada bulunduğunuz ortamları onun güvenliği için uygun hale getirerek yeni keşiflere zemin yaratın. 

Her şeye ‘hayır’ demek yerine istediği şey onun gelişimsel bir ihtiyacı mı diye sorgulayın. Ona ‘hayır’ ınızın nedenini açıklayın ve seçenekler sunun. Örneğin gece geç bir saatte dondurma istiyor, ağlıyor, bağırıyor. Alabilecek misiniz? Elbette hayır. ‘Tatlım şu an geç bir saat o yüzden baban da bende sana dondurma almaya çıkamayız. Ancak dilersen yarın seninle beraber dondurma yemeye gidebiliriz. Ne dersin?’

Ağlayarak,vurarak,ısırarak,kendini yere atarak birşeyler elde etmiş çocuk artık sıklıkla bunu problem çözme yolu olarak kullanmaya başlayacaktır.O yüzden gösterdiği bu davranışı eğer kabul etmiyorsanız bunu kesin,net ve anlaşılır ifadelerle ona anlatın.Örneğin ‘İsteğini yerine getirmediğim için üzüldün ve ağlıyorsun.Ancak ağlaman bunu yapmamı sağlamayacak.Sen ağlarken ben burada kitabımı okumaya devam ediyor olacağım.Sakinleştiğinde gel tekrar konuşalım.’

Anne-babalar, kararlarınızda  tutarlı olmalısınız. Birinizin evet dediğine diğeriniz hayır dememelidir. Bu durum aynı ebeveynin bir gün evet dediğine diğer gün hayır dememesi olarak da geçerlidir. Evetiniz evet olarak, hayırınız hayır olarak kalmalıdır.

Yazar: Gülizar Tekinel, Çocuk Gelişimi Uzmanı

Instagram : @cgu.gulizartekinel

Ayrıca;

‘İnatçı Çocukla İletişim’ başlıklı yazımızı okumak için buraya tıklayın.